GREEN TOWN - Ray Bradbury [opinia]

Tytuł oryginału: Dandellion Wine. Farewell Summer. Summer Morning, Summer Night. Something Wicked This Way Comes
Wydawnictwo: Mag
Tłumaczenie: Wojciech Szypuła, Paulina Braiter
Liczba stron: 787
Gatunek: Science fiction, fantasy, horror, thriller
Moja ocena: 4+/6

Ray Bradbury to jeden z moich ulubionych trzech muszkieterów klasyki science fiction,obok Philipa K. Dicka i Johna Brunnera, po których książki zawsze bardzo chętnie sięgam i ciągle wyczekuję czegoś nowego. Jak zwykle wydawnictwo Mag stanęło na wysokości zadania i zaserwowało nam tak jak ostatnio książkę nie z jedną, a z kilkoma książkami Bradbury'ego, czyli na zasadzie omnibusa. Mówiąc dokładniej to trzy powieści i jeden zbiór opowiadań, które zostały wciśnięte razem nie przypadkiem. Akcja wszystkich książek rozgrywa się w miasteczku Green Town i dotyczy dzieciństwa, a także w większości bohaterami są Tom i Doug, więc mamy pięknie zebrane wszystko do kupy w jednej książce i do ogarnięcia za jednym zamachem.

"Słoneczne wino" to pierwsza otwierająca ten omnibus powieść. W zasadzie to opowieść złożona z wielu pomniejszych opowieści o krainie dzieciństwa widzianej oczami dzieci (Toma i Douga) z ich codziennymi wydarzeniami i rytuałami. Wszystkie opowieści napisane z miłością i nostalgią, i rozgrywają się przez całe lato 1928 roku w małym miasteczku Green Town, a pamięć wszystkich dni zapisywana jest w szalenie oryginalny sposób, bo poprzez produkcję kolejnych butelek słonecznego wina odpowiadających każdemu dniu lata. 

"Pożegnanie lata" to bezpośrednia kontynuacja „Słonecznego wina”, która powstała po prawie 50 latach i zdecydowanie czuć różnicę między obydwoma tekstami. I to już nie tylko w przypadku formy, bo tutaj nie ma zlepku opowieści, ale ogólnie czuć upływ lat i doświadczenia autora. Sama powieść to po prostu powrót Raya do ulubionego miejsca i dwójki postaci. Przestawia losy wojny pokoleniowej między pokoleniem młodych (na czele z Douglasem) a starych (starosta i przedstawiciel rady szkolnej Quartermain) o kontrolę na zegarem czasu. Młodzi nie chcą pogodzić się z jego upływem, bo chcą na zawsze przeżywać dzieciństwo. Ale ostatecznie czas i tak zwycięża, z czym trzeba się pogodzić. 

"Letni ranek, letnia noc" to zbiór 27 opowiadań i to niestety bardzo przeciętnych opowiadań, co mnie nieco zasmuciło, bo spodziewałem się więcej po krótkiej formie Bradbury’ego, która mnie przecież już nie raz zachwyciła chociażby w „Kronikach marsjańskich”. Sporo jest tutaj tekstów, które kompletnie do mnie nie docierały. Nie rozumiałem ich sensu i głębi, nie odbiły się na mnie w jakikolwiek sposób. Jasne, kilka fajnych opowiadań się trafiło. I były też niektóre niezłe z Dougiem i Tomem Spauldingami. Ale to niestety za mało. Zbiór bardzo przeciętny. 

I na koniec ostatnia powieść omnibusa, czyli "Jakiś potwór tu nadchodzi". Jim i Will to dwójka trzynastoletnich, najlepszych przyjaciół, którzy są spragnieni ciągłych przygód i odkrywania czegoś nowego. Do czasu, gdy napotykają pewnego dziwnego domokrążce, który potrafi przewidzieć, w który dom uderzy piorun. Jak się okazuje jest on jednym z przedstawicieli tajemniczego lunaparku, który niedługo po pojawieniu się domokrążcy zjawia się w okolicy. Od tej chwili wszystko się zmienia, bowiem właścicielami lunaparku są dwaj demoniczni panowie Dark i Cooger, a wesołe miasteczko to tylko fałszywa przykrywka do zła, które się tam znajduje, i próbuje przyciągnąć do siebie dwóch chłopców...

Proza Bradbury’ego – wiecznego dzieciaka, marzyciela i poety - jest na ogół bardzo prosta, ale zawsze trafiająca najbardziej w punkt. Świetnie obrazuje to, co ma na myśli. A w tym zbiorze zdaje się mówić, żebyśmy byli jak dzieci, które doceniają życie, każdą jego chwilę i wszystko to, co je otacza, oraz cieszą się wszystkim. Bradbury przedstawił to wszystko nie dość, że ciekawie, to jeszcze ładnym i poetyckim językiem, jak mało kto potrafi. Typowe dla autora jest to, że lubi on posługiwać się sporą liczbą kwiecistych metafor oraz troszkę pofilozofować, i momentami w tej książce tego nadużywa, co nie każdemu będzie odpowiadało, ale idzie przez to przebrnąć. Warto sięgać po jego prozę bo jest wartościowa, a Green Town to ogólnie bardzo dobra pozycja, która udowadnia, że fantastyka może być piękna, mądra i wartościowa.;)