W WYSOKIEJ TRAWIE - Stephen King, Joe Hill [recenzja]

Tytuł oryginału: In the tall grass
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron: 60
Gatunek: Horror
Moja ocena: 4/6

Niewiele czasu upłynęło, kiedy przeczytałem Kinga i dziś ... znów sięgam po Kinga. A właściwie dwóch, bo ojca i syna. Jednak zaznaczyć muszę, że w tym akurat przypadku była inna pobudka, bo sięgnąłem po coś jeszcze nieprzeczytanego chcąc uhonorować Ogólnopolski Dzień Czytania Stephena Kinga. Wybór padł na niewielkich rozmiarów, bo liczące sobie zaledwie sześćdziesiąt stron opowiadanie, które do tej pory pojawiło się u nas tylko w wersji e-booka i audiobooka*. Pomyślałem sobie, że skoro w przyszłym miesiącu mamy premierę jednego rodzinnego duetu** to wcześniej przeczytam sobie coś drugiego, którego jeszcze nie znam. A przy okazji bardzo chętnie uhonoruję ten dzień czytając właśnie coś od Kinga. A więc tym razem "W wysokiej trawie", żeby dzień wszystkich święcić! ;)

Cal i Becky to bliźniacze rodzeństwo, które bardzo dobrze się rozumie, nigdy nie kłóci i mocno wspiera. Kiedy Becky zachodzi w niespodziewaną ciąże decyduje się oddać dziecko do adopcji, a Cal postanawia jechać razem z nią. Na trasie ich podróży pojawia się nieznane miasteczko i niespotykanie wysoka trawa, z której dochodzi odgłos wołania o pomoc. Rodzeństwo zatrzymuje samochód i podchodzi do trawy, gdzie słyszą chłopaka wołającego, że się zgubił. Cal i Becky postanawiają mu pomóc i wchodzą razem w wysoką trawę. Nie zdają sobie jednak sprawy, że to była prowokacja, żeby ich ściągnąć do trawy, gdzie zostaną w ten sposób rozdzieleni i czeka ich niebezpieczeństwo. 

Ciekaw byłem jak wypadnie ten tekst w duecie słynnego ojca i całkiem dobrze już rozpoznawalnego syna. Obu znam oczywiście z ich samodzielnych tekstów i mają bardzo podobny styl, chociaż osobiście bardziej preferuję seniora. Wyszło całkiem nieźle. To opowiadanie grozy, gdzie jest mroczno, krwawo, tajemniczo, z nutką makabry i szaleństwa, które dotykają postaci. Dobrze poprowadzony jest suspens z wyczuwalnym zagrożeniem, które wisi nad bohaterami i już już zaraz wiadomo, że je dopadnie i będzie źle. Można też odczuć lekki prowincjonalny klimat, który charakterystyczny jest w książkach Stephena Kinga. Opowiadanie jest co prawda przewidywalne i może nie najwyższych lotów, ale bardzo klimatyczne, ma odpowiednie cechy typowe dla pełnokrwistego horroru i świetnie się nadaje jako dobry wypełniacz do poczytania w wolnej chwili. To mi wystarczyło, żeby dobrze i przyjemnie się czytało. 

I to w zasadzie tyle. Nie ma co się więcej rozpisywać na temat opowiadania, które jest do łyknięcia w jeden wieczór, w dwie godzinki. Może kiedyś pojawi się na papierze w jakimś zbiorze (tylko oby nie w antologii) to bardzo chętnie kupię, przeczytam ponownie i potem postawię na półce. A teraz pozostaje tylko czekać na najbliższą, październikową premierę, gdzie szykuje się potężne tomiszcze. ;)

*Podobnie jak "Twarz w tłumie" Stephena Kinga i Stewarta O'nana - wydane zresztą u nas w tym samym czasie

**Mowa oczywiście o książce "Śpiące królewny" Owena i Stephena Kingów, której premiera będzie 24 października 2017.