TOP 10: Najcieńsze książki w mojej bibliotece

Kilka tygodni temu pokazałem wam najgrubsze książki w mojej całej osobistej kolekcji. Dzisiaj postanowiłem pokazać wam te najcieńsze, których nie czytam za wiele. Z prostej przyczyny, ja nie przepadam za takimi książkami, które nie pozwalają mi się sobą nacieszyć. A czytane książki w jeden, maksymalnie dwa wieczory w przeważającej części mnie nie cieszą, bo wkraczam do świata wykreowanego przez autora zaledwie na chwilę, jak rosa o poranku, która równie szybko się pojawia, jak i znika. Ale takie książki też znajdują się w każdej kolekcji, także i mojej, zobaczcie sami, jakie mam:

1. Ewa Rojewska-Olejarczuk - Krotochwile i maksymy imć Pana Zagłoby (44 str.)
2. Umberto Eco - O bibliotece (48 str.)
3. Sergio Galindo - Grzybojad (66 str.)
4. Charles Baudelaire - Kwiaty zła (70 str.)
5. Oscar Wilde - Upiór rodu Canterville'ów (83 str.)
6. Daniel Moyano - Po drugiej stronie morza (93 str.)
7. Melchior Wańkowicz – Westerplatte (95 str.)
8. Ernest Hemingway - Stary człowiek i morze (98 str.)
9. Ernest Hemingway - Motyl i czołg (99 str.)
10. Jules Supervielle - Człowiek z pampy (103 str.)

Jak widać pod względem autorów króluje znany bardzo dobrze każdemu z nas Ernest Hemingway. To nie jedyne książki tego autora, jakie mam, na półce leżą też inne, znacznie grubsze. Ale te dwie akurat weszły w skład tego zestawienia. Przeważają jednak książki Wydawnictwa Literackiego z serii Fantastyka i Groza, które ucieszą oko na pewno najbardziej fanów klasyki fantastyki. Jest ich tu cztery. Sam kupowałem jednego czasu w antykwariacie wszystkie książki z tej serii, jakie tylko się pokazywały, bo w tamtej chwili czytałem najwięcej grozy, więc Poe, Lovecraft, Wilde i inni byli mi bardzo dobrze znani. :) Najbardziej jednak bliski jest mi z tego zestawienia - i to pewnie zaskoczy wielu z was - tomik poezji Charlesa Baudelaire'a Kwiaty zła. Niewiele czytam poezji, bo niewiele wierszy na mnie wpływa tak mocno jakbym chciał, i też nie wszystkie czuję, jak czują inni. Ale Baudelaire swoimi przerażającymi i mrocznymi wierszami zdecydowanie potrafił zrobić na mnie wrażenie. I serdeczne wam polecam ten tomik poezji.

Tak z czystej ciekawości postanowiłem zrobić fotkę porównawczą serii najcieńszych z najgrubszymi, ale...

Cieniutko to wygląda :P

... zdecydowałem, że przewaga będzie za bardzo przygnębiająca, więc postanowiłem zestawić te cienizny z jedną tylko cegłą, tą najgrubszą, a i tak wszystkie razem przegrywają i pod względem wizualnym grubości, i pod względem stron (Biblia -> 1 337stron, cienizny -> 799 stron). :P

Może następnym razem pokażę najlepsze okładki? :)

PS: Nie pytajcie mnie o te Krotochwile, bo ja nie mam pojęcia kiedy i w jakich okolicznościach pojawiły się w mojej bibliotece. :D