POKOCHAĆ NOC - Denis Lehane [recenzja przedpremierowa]

Tytuł oryginału: Since We Fell

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Tłumaczenie: Maciejka Mazan

Liczba stron: 392

Gatunek: Thriller, thriller psychologiczny, kryminał

Moja ocena: 4/6

"Niepewna jaźń"

Denis Lehane to jeden z najpopularniejszych bestsellerowych pisarzy książek kryminalnych i thrillerów. Najsłynniejsze z nich to "Rzeka tajemnic", "Wyspa tajemnic" i "Gdzie jesteś, Amando?", które bardzo dobrze może kojarzyć także widz, ponieważ zostały przeniesione na ekrany kin. Czytałem i oglądałem dwa pierwsze wymienione tytuły, które mnie oczarowały, bo są to zdecydowanie bardzo ciekawe, wciągające i rewelacyjne thrillery. Jedne z najlepszych oglądanych i czytanych przeze mnie w życiu. Stosunkowo dawno nie czytałem nic nowego od tego autora, ale kiedy pojawiła się zapowiedź Pokochać noc, czyli jego najnowszej książki, to od razu wiedziałem, że po nią sięgnę, żeby sprawdzić ponownie poziomie pisarskich umiejętności Amerykanina.

Historia zaczyna się od przybliżenia postaci Rachel Childs. Poznajemy ją jako byłą dziennikarkę telewizyjną o traumatycznym przeżyciu, jako córkę sławnej pisarki, która wychowywała ją samotnie i dosyć rygorystycznie oraz jako żonę Briana Delacroixa, dziedzica wielkiej firmy, który zapewnia jej życie na bardzo wysokim poziomie i pomaga częściowo wyjść z psychicznego dołka.

Psychiczny uraz, jakiego nabawiła się Rachel, sprawia, że jest ona bardzo wyobcowana i samotna. Nie chce mieć wiele kontaktu z innymi ludźmi, boi się wychodzić z domu, nie ma już żadnej rodziny, do której mogłaby się zwrócić. Kiedy wychodzi za mąż za Briana zaczyna  stopniowo nabierać coraz większej pewności i zaufania do życia i otoczenia i w końcu decyduje się wyjść z domu do ludzi. Ale choć wszystko zaczyna się początkowo wydawać w porządku to tylko pozory, bo Rachel szybko odkrywa, że wcale w porządku nie jest. Jej świat ponownie wywraca się do góry nogami, kiedy osoba, której zaczęła bezgranicznie ufać okazała się nie być tą, za którą się podaje. Bohaterkę czeka kolejna ciężka przeprawa przez życie i jego przeciwności, a jej jedynymi sprzymierzeńcami są inteligencja, spryt i odwaga.

To trzecia przeczytana przeze mnie książka Lehane'a i kolejna, gdzie charakterystyczne dla jego prozy są sprawnie prowadzona intryga, sensacyjne momenty, mroczna fabuła i bardzo dobra warstwa psychologiczna, zwłaszcza w kreacji postaci. Nie jest to może najoryginalniejsza historia jaką czytałem, ale jest wystarczająco ciekawa, a autor tak sprawnie gra na emocjach czytelnika przez całą książkę, że chce się tę historię poznać dalej. Kluczową rolę w tym odgrywają świetnie zarysowani bohaterowie. Zwłaszcza Rachel, była dziennikarka, która po jednym z wypadów do dotkniętego wojną kraju, przeżyła taką traumę, że teraz boi się i unika ludzi, rzadko wychodzi z domu i nie ma nikogo bliskiego. Jej matka zginęła w wypadku samochodowym jeszcze przed traumą, a spłodziła ją z barmanem z małego miasta, którego Rachel nigdy nie poznała, bo umarł na kilka lat wcześniej, nim zaczęła go szukać. Do tego jej pierwsze małżeństwo to całkowity niewypał i trwało naprawdę krótko. Trwały uraz psychiczny, agorafobia, walka z przeszłością, poszukiwanie własnej tożsamości i miejsca na świecie, paniczne ataki niepokoju przed kolejnymi niepowodzenia, krzywdami i urazami. Dawno nie poznałem fikcyjnego bohatera literackiego aż tak bardzo pokrzywdzonego przez los.

Nie mniej ciekawy jest jej mąż Brian. Ogólnie postaci w tej książce są bardzo dobrze zarysowane i niejednoznaczne, co sprawia, że niejednokrotnie jesteśmy przez nie zaskakiwani, bo okazuje się, że nie do końca są tacy, jak wydają się być, czy że zrobią coś, o czym jesteśmy przekonani, a robią naprawdę całkowicie odwrotnie. I nie raz rzucani są w sensacyjne okoliczności, które zaskakują czytelnika. Autor tym sposobem przerzuca nas między intymną analizą psychiki charakterystyczną dla thrillerów psychologicznych, a zawiłą intrygą, mroczną historią i odnajdywaniem odpowiedzi i tropów jak w kryminale.

Niestety książka ta nie jest pozbawiona minusów. To co ja bym osobiście jej wytknął to zdecydowanie zbyt długi wstęp. Właściwa akcja zaczęła się dopiero gdzieś koło sto pięćdziesiątej strony, podczas gdy cała książka liczy sobie niespełna czterysta. Trochę to moim zdaniem za bardzo rozwinięte i mniej cierpliwy czytelnik może porzucić dalszą lekturę zanim dotrze do tego momentu, kiedy coś ciekawszego zaczyna się dziać. Sam chwilowo zastanawiałem się czy to aby nie jest kryminał podobny do tych, które pisze nasza Kasia Puzyńska, czyli z mocno uwypukloną warstwą społeczno-obyczajową, bo te pierwsze strony to nic innego jak takie dość mocne przybliżenie postaci Rachel i jej otoczenia, co zaczynało się w końcu dłużyć. Dobrze przedstawione, ale mogło być trochę krócej. Druga sprawa dotyczy zbyt nieprawdopodobnych sytuacji lub zaskakujących zachowań postaci, które nieco odrealniają fabułę. Wydaje się jakby w tych momentach autor poszedł trochę drogą na skróty, żeby sobie przyspieszyć i ułatwić i dalej sprawnie prowadzić fabułę. Mógł napisać parę stron więcej wymyślając coś innego, a byłoby lepiej i realniej.

Ogólnie rzec biorąc Pokochać noc to dobry thriller psychologiczny z elementami kryminału, który zaskakuje, ma ciekawą historię, odpowiednie napięcie, świetne kreacje postaci i ich analizy psychiki, zręcznie manipuluje emocjami czytelnika i zapewnia rozrywkę na zadowalającym poziomie.

Książka ma swoją premierę w dniu jutrzejszym, czyli 6 lutego 2018 roku.

Za możliwość przeczytania jej przed premierą bardzo dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka. :)